Nauczycielki grupy I:
- pani Klaudia
- pani Asia
Pomagać będą pani Beata i pani Natalia.
Drodzy Rodzice!
Edukacja przyrodnicza w przedszkolu obejmuje poznawanie otoczenia społecznego, technicznego oraz przyrody. Treści dotyczące natury obejmują przyrodę ożywioną i nieożywioną. W lutym poznamy zwierzęta – dowiemy się, jak wyglądają, poznamy ich środowisko życia, zachowania – to pozwali nam uniknąć niebezpieczeństw w kontaktach bezpośrednich. Następnie przeniesiemy się w dawne czasy.. i poznamy prehistoryczny świat! Dzieci otoczone nowoczesnymi technologiami – z pewnością będą pełne zaciekawienia dawną historią, życiem ludzi w jaskiniach, a przede wszystkim ogromnymi zwierzętami, które kiedyś mieszkały na naszej planecie. W lutym obchodzimy Walentynki, to doskonała okazja, żeby porozmawiać o miłości i przyjaźń, ważnych uczucia dla małych dzieci. Przebywając wśród bliskich im dorosłych oraz rówieśników, uczą się nazywania i rozpoznawania uczuć, okazywania życzliwości i miłości. Dziecko zaczyna rozróżniać emocje przyjemne i nieprzyjemne, ma świadomość, że przeżywają je wszyscy ludzie.
W lutym zajęcia dydaktyczne i zabawy dzieci będą opierać się na tematach, których treści wynikają z obszarów edukacyjnych zawartych w postawie programowej wychowania przedszkolnego.
1. Zwierzęta egzotyczne
2. Każdy potrzebuje miłości
3. Razem możemy więcej!
4. W danych czasach
Pobawmy się razem – nasze propozycje spędzenia czasu z dzieckiem:
1. „Ile nóg ma ślimak?” – zagadki, oglądanie albumów popularnonaukowych. Przygotowujemy kilka książek o zwierzętach. Ułóż proste zagadki, np.: To zwierzę ma cztery nogi, długi mocny ogon, a w kieszeni na brzuchu nosi swoje młode. Świetnie skacze. Po odgadnięciu poproś dziecko, aby wyszukało w albumie informacje o kangurze. Wspólnie je przeczytajcie. Takie zabawy oprócz wzbogacania wiedzy i słownictwa uczą korzystania z różnych źródeł informacji (tu: książki).
2. „Wąż” – praca plastyczno-techniczna. Obejrzyjcie w albumach, jak wyglądają węże egzotyczne. Przygotuj rolki po papierze toaletowym i np. nogawki rajstop, z których wyrosło dziecko (lub rajstop mamy). Dziecko po kolei wkłada rolki do nogawki i na końcu samo lub z pomocą dorosłego zawiązuje gumkę recepturkę lub supeł. Tak wkładamy kilka lub kilkanaście rolek, aby wąż był jak najdłuższy. Liczymy, ile rolek zużyliśmy. Na głowie przyszywamy 2 guziczki lub przyklejamy małe kółeczka z folii samoprzylepnej.
3. „Układamy puzzle” – rozwijamy myślenie oraz spostrzegawczość wzrokową, wspólnie spędzamy czas. Przygotowujemy pocięty obrazek i zapraszamy dziecko do zabawy. Pomagamy ocenić, jakie elementy obrazka są istotne, i prowokujemy do myślenia poprzez głośne zastanawianie się: Zastanówmy się… Jak myślisz, co powinniśmy najpierw zrobić? Połóżmy górę pudełka przed sobą i popatrzmy, jak będzie ten obrazek wyglądał. Wyszukajmy puzzle do ułożenia… (wybieramy najbardziej jednoznaczny fragment obrazka, np. słonko). Jaki kolor ma słonko? Dobrze, wyszukaj żółte puzzle itd. Prowokuj dziecko do myślenia, spostrzegania.
4. „Jak pomóc bezdomnym zwierzętom” – domowa akcja charytatywna. Rozmawiamy z dzieckiem o potrzebie pomocy zwierzętom w trudnej sytuacji, szczególnie zimą. Planujemy rodzinną pomoc zwierzętom w schronisku. Wyszukujemy wspólnie w internecie informacje, gdzie takie miejsce się znajduje. Odwiedzamy stronę www lub dzwonimy, aby się dowiedzieć, jak możemy pomóc. Organizujemy zakup darów – idziemy do sklepu z artykułami dla zwierząt lub zamawiamy online. Dziecko przelicza zakupione produkty i segreguje je. Zastanawiamy się, czy mamy w domu coś, co możemy oddać zwierzętom (kołdry, koce…). Po zapakowaniu sami lub z pomocą innych osób dostarczamy dary. Osobiste odwiedzenie schroniska niesie wiele emocji, ale jest też dla dziecka niezapomnianym doświadczeniem. Dowiaduje się o potrzebie („Każdy potrzebuje miłości”) i celowości swoich działań.
5. „Wspólnie” – domowa burza mózgów. Zastanawiamy się, jakie domowe obowiązki możemy wykonywać wspólnie z dzieckiem. Do tej pory dziecko tylko sprzątało po sobie zabawki (i to nie zawsze), ale przecież w domu jest wiele obszarów, w których możemy wykonać coś wspólnie, a przy tym razem spędzić czas: np. w kuchni – mycie owoców, przygotowywanie kanapek, sprzątanie po posiłku (Ja odniosę talerze, a ty kubeczki...), domowe porządki (Ja odkurzę, ty wytrzyj meble szmatką…) itd. Potem dziecko samo może i powinno wskazać, które czynności potrafi i chce wykonać samodzielnie (sprawczość i odpowiedzialność).
6. „Szukanie klucza” – zabawa z regułami. Popołudnie to dobry czas na wspólną zabawę. Przygotujcie stary klucz. Podajemy zasady zabawy:
– wyznaczamy teren zabawy, np. salon,
– jeden uczestnik zabawy chowa klucz, pozostali zakrywają oczy i czekają na hasło: Gotowe!
– osoba, która chowała klucz, podaje orientacyjne miejsce: jeśli klucz schowany jest wysoko, mówi: głowa!, nisko: kolana!, a jeśli pomiędzy głową i kolanami, woła: pomiędzy!
– kto pierwszy znajdzie klucz, w następnej kolejce go chowa. Miłej zabawy!
7. „Mój amonit” – lepienie z gliny. Przygotowujemy glinę, podkładkę do lepienia, puste płaskie pudełko, piasek, grubszy pędzel. W albumach lub na zdjęciach w internecie oglądamy z dzieckiem amonity – wymarłe głowonogi, które pojawiły się w dewonie i wyginęły w kredzie. Patrząc na okazy, próbujemy lepić podobne z gliny (5–6 sztuk). Pozostawiamy do wyschnięcia. Dorosły na dno pudełka wsypuje piasek i wykłada wykonane amonity, tak aby piasek całkiem je przykrył. Zadaniem dziecka jest zabawa w paleontologa – takie omiatanie piasku pędzelkiem, aby znaleźć wszystkie okazy. Przedszkolak przelicza je i sprawdza, ile zostało odkopanych.
8. „Historia mojej okolicy” – spacer. Poszukujemy w okolicy śladów historii. Rozmawiamy z dzieckiem, prowokujemy do zadawania pytań. Po powrocie możemy wspólnie narysować obraz przedstawiający naszą okolicę.