Nauczycielki grupy II:
- pani Mariola i pani Agnieszka
Pomagać nam będzie pani Ania
MINĄŁ GRUDZIEŃ…
Ludzie porozumiewają się ze sobą na różne sposoby – wśród dorosłych przeważa oczywiście przekazywanie informacji za pomocą słów i języka, ale dzieci często komunikują się pozawerbalnie – gestem, ruchem, mimiką twarzy, różnymi dźwiękami. Żeby dziecko czuło się rozumiane i samo lepiej rozumiało innych, dobrze jest uczyć je właściwego odczytywania komunikatów niewerbalnych – określania emocji na podstawie postawy ciała, tonu głosu czy mimiki twarzy, rozpoznawania różnych sygnałów wyrażanych gestem, zauważania czyichś emocji. Ważne jest też, żeby dziecko umiało wyrazić swój nastrój, uczucia, potrzeby w sposób akceptowalny społecznie i czytelny dla innych.
Dzieci rozwijały umiejętność wyrażania i rozpoznawania emocji za pomocą zabaw „Jak odczytasz ten znak?”, „Rozpoznam twój nastrój”, „Co mówi nasza buzia, co mówią nasze gesty”; opisywały przedstawione na ilustracji emocje na podstawie wyglądu twarzy i postawy ciała, same ilustrowały ruchem i miną wskazane emocje, rozmawiały o sposobach przekazywania informacji na odległość na podstawie wiersza „Listy, maile, SMS-y” i zabawy „Wyślij wiadomość”. Umiejętności językowe dzieci wzbogaciły się o umiejętność rozpoznawania litery „K” i wysłuchiwania w wyrazach głoski „k”. Dzieci poznały też tradycyjny sposób przesyłania wiadomości na odległość – za pomocą listów; utrwaliły zasady zachowania się w miejscach publicznych (na poczcie), wcielały się w role podczas zabawy społecznej z elementami TUS „Poproszę 2 znaczki”, uczestniczyły w zabawie z elementem kodowania „Zakodowana trasa na pocztę” oraz zabawie językowo- klasyfikacyjnej „Koperty, znaczki, listy”.
Dzieci w wieku przedszkolnym uczą się funkcjonowania w grupie innej niż rodzina, częściej niż kiedyś przebywają wśród rówieśników i obcych osób dorosłych. Zdobywają wtedy potrzebne w późniejszym życiu umiejętności społeczne. Dzieje się to poprzez dostosowanie się do obowiązujących zasad, poznawanie wartości społecznych, obserwowanie zachowania dorosłych i innych dzieci, respektowanie praw innych osób, odkrywanie własnych emocji
i reakcji wynikających z kontaktów z innymi osobami. Dziecięcy, naturalny do pewnego wieku, egocentryzm zmienia się wtedy w postawę współpracy, empatii, zauważania uczuć
i szanowania potrzeb innych ludzi. Dobrą szkołą takich nowych dla dziecka kompetencji jest obserwowanie dorosłych, jak bezinteresownie pomagają potrzebującym, biorą udział
w różnych akcjach charytatywnych, angażują się w inicjatywy pomocowe. Opowiadajmy więc dzieciom o takich wydarzeniach, reagujmy na apele, włączajmy dzieci do pomocy – dzięki temu jest szansa, że dziecko przejmie od nas taki wzorzec zachowań, a Mikołajki będą okazją nie tylko do otrzymywania prezentów, ale też obdarowywania nimi innych.
W kolejnym tygodniu dzieci wysłuchały opowiadania „Dobry uczynek Większego Piotrka”, wspólnie wyjaśniały znaczenie wyrażenia „dobry uczynek”, brały udział w zabawie
z elementami TUS „Jak mogę pomóc”. Dzieci poznały literę „Y”, porównywały i określały wielkość przedmiotów, wykonywały różne zadania matematyczne. Dużo emocji wywołał oczywiście temat Mikołajek – dzieci poznały ciekawostki o reniferach
i Laponii – krainie Świętego Mikołaja, wykonały mikołajkowe prace plastyczne i z wielką radością wzięły udział w spotkaniu z Mikołajem.
Wiara w siebie to bardzo cenna i potrzebna w dorosłym życiu kompetencja, która zaczyna się kształtować już w wieku przedszkolnym i szkolnym. To kluczowa umiejętność,
w którą możemy wyposażyć nasze dziecko, jeśli będziemy świadomie przestrzegać pewnych zasad, którymi są: docenianie wysiłku i osiągnięć dziecka, niewyręczanie go, uczenie samodzielności, odporności emocjonalnej i odpowiedzialności, nieporównywanie do innych, akceptowanie. Pewność siebie to nie jest przekonanie, że się wszystko umie najlepiej, ale akceptowanie siebie ze świadomością zarówno swoich zalet, jak i wad. Zależy nam na tym, by dziecko rozwijało swoje mocne strony, ale jednocześnie miało przekonanie, że nie można być najlepszym we wszystkim i wśród wszystkich. Warto jest uczyć dziecko, że popełnione błędy
i poniesione porażki to tylko doświadczenia, które mogą nas wzmocnić i czegoś nauczyć. Przegrywanie, godzenie się z porażką, gratulowanie zwycięzcy to ważna umiejętność życiowa, którą można budować zarówno poprzez aktywności sportowe, jak i na przykład gry planszowe. Pozwólmy więc dziecku trenować przegrywanie, pozwólmy mu zmierzyć się
z trudnymi emocjami i pokażmy, jak my radzimy sobie z niepowodzeniem i porażką.
W kolejnym tygodniu dzieci bawiły się w kalambury „Jestem w tym świetny, jestem
w tym świetna”. Rozmawialiśmy na temat wiary w siebie na podstawie opowiadania „Igor
i straszny dzień” i własnych doświadczeń, którymi dzieci chętnie się dzieliły. Przedszkolaki
z zapałem wykonywały ćwiczenia logopedyczne i językowe, uczestniczyły w zabawie z rywalizacją „Wyścig zaprzęgów”, utrwalały znajomość figur geometrycznych i umiejętność logicznego myślenia w zabawach „Figury geometryczne” i „Kulig – kodowanie obrazka”, rozwiązywały zagadki słowne dotyczące sportów zimowych, a także uczestniczyły w zabawie badawczej „Bryły lodu” i eksperymencie „Domki z lodu”.
Przygotowania do świąt Bożego Narodzenia to z pewnością jeden z najmilszych
i najpiękniejszych wizualnie okresów przedszkolnego życia – dzieci bardzo chętnie włączają się w przygotowywanie świątecznych dekoracji, szczerze i autentycznie przeżywają poruszane tematy, widać ich ekscytację i radość wynikające z oczekiwania na święta. To bardzo dobra okazja, by przekazywać dzieciom kultywowane przez nas tradycje, opowiadać o świątecznych zwyczajach w naszych rodzinach, rozmawiać o pochodzeniu i znaczeniu poszczególnych tradycji. Buduje to poczucie tożsamości rodzinnej i społecznej, pozwala pielęgnować zwyczaje, w których wyrośliśmy, rodzi szacunek dla naszej przeszłości i kultury.
W czasie zabaw dydaktycznych dzieci odgadywały kalambury ruchowe „Co to za tradycja?” i „ Święta w gestach”, wzięły udział w zabawie z elementami TUS „Tradycja – rzecz święta”, zabawie tematycznej „Z okazji świąt życzę ci…”, zabawie pamięciowej „Na wigilijnym stole”, zabawie ruchowej „Potrawy wigilijne”. Oczywiście nie mogło zabraknąć kolęd. Był też czas na przygotowywanie świątecznych ozdób, słuchanie wierszy „Wieczór wigilijny” i „Magiczna choinka”, a także na pogłębianie wiedzy przyrodniczej poprzez zabawy „Gałązki choinkowe” i „Iglaste czy liściaste?”.
Pobawmy się razem – nasze propozycje spędzenia czasu z dzieckiem:
1. Masażyki – rysowanie wzorów palcem na plecach, ugniatanie, naciskanie pleców. Podczas masażyków można recytować krótkie wierszyki, rymowanki, zgadywać, jaką literę ktoś „napisał” lub co „narysował” na plecach, można opowiadać jakąś historię i „ilustrować” ją za pomocą rysowanych na plecach wzorów. Ważny jest miły nastrój, brak pośpiechu, relaks i bliskość. Oczywiście, masażyki wykonujemy sobie nawzajem – rodzic dziecku, a dziecko – rodzicowi.
2. Opisywanie i utrwalanie adresu. Dziecko powinno znać nazwę swojej miejscowości, wiedzieć, przy jakiej ulicy mieszka, podać numer bloku, mieszkania czy domu. Warto też posługiwać się nazwami okolicznych ulic, utrwalać adres przedszkola, bliskich, np. babci i dziadka, ulubionej cioci.
3. Zabawa: samodzielne przygotowanie ozdób choinkowych, np. bombek ze styropianowych kul. Gotowe kule można pomalować farbami lub mazakami, ozdobić wstążkami, gotowymi aplikacjami, gwiazdkami albo cekinami mocowanymi za pomocą kleju lub szpilek. Na pewno przyda się też brokat! Dobrze jest nabić bombkę na długą wykałaczkę, aby mieć do niej swobodny dostęp. Nie zapominajmy też o nastroju – podczas pracy warto posłuchać kolęd.
4. Mówienie szeptem – wypowiadanie cicho poszczególnych słów lub zdań. Na początku zabawy dziecko odgaduje, co mówi rodzic, później można się zamienić rolami. Chodzi o to, by uważnie słuchać, ale też o to, by ćwiczyć i kontrolować głos. Można zacząć od mówienia twarzą do siebie – patrzenie na osobę mówiącą ułatwia zrozumienie podanej informacji; potem warto zwiększać trudność i szeptać bez patrzenia na siebie, z większej odległości, z różnych kierunków. Możemy przy tym sprawdzić, czy dziecko dobrze słyszy.
Przed nami kolejny miesiąc zabawy i nauki.
W miesiącu STYCZNIU zajęcia dydaktyczne i zabawy dzieci będą opierać się na tematach, których treści wynikają z obszarów edukacyjnych zawartych w postawie programowej wychowania przedszkolnego.
1. Nowy Rok
2. Świat się zmienia
3. Babcia i Dziadek
4. Bale w karnawale